my song

छानी मा र छानी कोदोको र निघार छपनी छिर्कैले

घ्याम्पाको र निघार घ्याम्पैमा लौ रह्यो मै मरें तिर्खैले

My Poem

उडी जाने पुतलीले नागार्जुनको डाँडा काट्यो

तिम्रो मेरो मया प्रिती कट्टु जस्तै फाट्यो l

बुढो हुन लागिसकेँ

पहिले जस्तो क्रेज छैन उनको । प्रायः एकनासे कार्यक्रम दिएर पनि होला उनको हाँस्य टेलिशृङ्खलाले दर्शक गुमाउँदै गएको छ । उनी अर्थात् तीतो सत्यका दीपकराज गिरी । दर्शक गुमाएको स्विकारे पनि दीपक तीतो सत्य विज्ञापनको हिसाबले अझै पनि नम्बर वान भएको दाबी गर्छन् । २०४८ सालबाट यस क्षेत्रमा प्रवेश गरेका दीपकले रेडियो नाटक, हाँस्य टेलिशृङ्खला तथा थुप्रै चलचित्रमा अभिनय गरिसकेका छन् ।

अचेल तीतो सत्य खस्कँदै गएको छ भन्छन् नि ?

दिन प्रतिदिन लोडसेडिङ बढ्दैछ । यसले गर्दा दर्शक गुमाउँदै गएको कुरो सत्य हो तर नेपाल टेलिभिजनबाट मात्र होइन, नेपालका टेलिभिजन च्यानलहरूले प्रसारण गर्ने सबै कार्यक्रमहरूमा तीतो सत्य अहिले पनि एक नम्बरमा नै छ । विज्ञापनको हिसाबले पनि एक नम्बरमै छ । फेरि तीतो सत्य दुई नम्बरमा पुग्नका लागि अर्को एक नम्बरमा आउनु पर्‍यो नि होइन र ?

सुरुमा प्रसारण हुँदा जस्तो अहिले पनि लोकप्रिय छ त ?

म त पहिले जवान थिएँ भने अहिले बुढो हुन लागिसकेँ । एउटै कुरो सधैँ कहाँ कायम रहन सक्छ र । फेरि धेरै वर्ष एउटै कार्यक्रम चलाइरहँदा उपयोगिता ह्रास नियम लागू भइहाल्छ । एउटै अनुहार सधैँ हेरिरहँदा दर्शक अघाउँछन् । यो कुरो सन्तोष पन्त, मदनकृष्ण श्रेष्ठ, हरिवंश आचार्य, अमिताभ बच्चनजूता कलाकारले कार्यक्रम गर्दा पनि लागू भएको छ ।

तीतो सत्यका कलाकार धमाधम अन्त हिँड्दै छन् त ?

उहाँहरूले आफैँ कार्यक्रम निर्माण गर्न थाल्नुभयो । तीतो सत्य टेलिशृङ्खला कलाकारमा आधारित कार्यक्रम नभएर विषयवूतुमा आधारित कार्यक्रम हो । समयअनुसार फेरबदल त भइरहन्छ ।

दीपाश्री निरौलासँगको सम्बन्धलाई लिएर बेलाबेलामा किन चर्चा चलेको होला ?

उहाँसँग मेरो व्यावसायिक सम्बन्ध मात्र हो । यो सम्बन्ध राम्रो पनि छ । उहाँ महिला भएकै कारणले सबैमा जिज्ञासा हुनु स्वाभाविकै हो । महिला साथी नभएको भए यस्तो जिज्ञासा उठ्ने थिएन होला ।

पैसा त टन्न कमाउनुभयो, होइन ?

बाँड्न पुग्ने गरी र अख्तियार पछि लाग्ने गरी चाहिँ कमाएको छैन । सामान्य जागिरेको जिन्दगीभन्दा चाहिँ माथि नै छ । लोडसेडिङको चपेटाले गर्दा सबै क्षेत्रझैँ यो क्षेत्र पनि पीडित छ । राम्रोसँग काम गर्न पाएका छैनौँ ।

तैपनि आफ्नो गाउँलाई एम्बुलेन्स दान गर्नु भयो त ?

अहिले पनि मैले मेरो गाउँ छाडेको छैन । यो एम्बुलेन्स मेरो स्वर्गीय भाइको नाममा दिएको हो । परिवारको पनि राम्रो आर्थिक अवस्था भएकाले यो काम गर्न सजिलो भएको हो । नत्र म एक्लैले नौ-नौ लाखको एम्बुलेन्स कसरी दिन सक्थेँ र !  मेरो नाम जोडेर प्रचार मात्र गरिएको हो ।

सबै कलाकारले हसाउन एउटै विषय रोजेजस्तो लाग्दैन ?

सबभन्दा ठूलो कुरो प्रस्तुति हो । एउटै विषयमा हजारौँ चलचित्र बनेका हुन्छन् तर जसको प्रस्तुति राम्रो छ, त्यसलाई दर्शकले बिर्सन सक्दैनन् । हसाउने काममा पनि जसले राम्रो प्रस्तुति गर्छ, उसले चर्चा कमाउँछ ।

कुनै बेला झण्डै नेपाल प्रहरीको असई साप भइसक्नु भा’थ्यो, भएको भए ?

म नेपाल प्रहरीको भगौडा हुँ । असई भएको भए अहिले डीएसपी हुन्थेँ होला तर मेरो पेसाको म अहिले डीआईजी भएको छु । रमाइलोशुक्बार/पुष्पराज

अहिलेलाई एक्लो जीवन नै रमाइलो

धनिया अर्थात् दीपाश्री निरौला । हास्य टेलिसिरियल ‘तितो सत्य’ मार्फत दर्शकलाई हसाउँदै आएकी दीपा समकालीनमाझ ‘मोस्ट ब्याचलर’ अभिनेत्री पनि हुन् । पच्चीस वर्षअघिदेखि कलाकारिता क्षेत्रमा प्रवेश गरेकी दीपाले विराटनगरबाट आˆनो क्यारियर सुरु गरेकी हुन् । २०४८ सालतिर विराटनगरमा निर्माण गरिएको टेलिसिरियल ‘अग्निपथ’ ले उनलाई ‘बेस्ट न्यु कमर’को अवार्ड दिलायो । यसपछि एकाएक उनी राष्ट्रिय मिडियामा छाइन् । रेडियो कार्यक्रममा धनियाको रूपमा पनि उनले निकै चर्चा कमाइन् । यसपछि २०५४ सालमा ‘नासो’ र २०५५ मा ‘गाउँले’ चलचित्रमा अभिनय गरेपछि उनको कलायात्रा अविरल अगाडि बढिरहेको छ । उनलाई के मनपर्दो रै’छ त ?

 ठूलो पर्दा कि सानो पर्दा ?

सानो पर्दा ।

भुवन केसी कि राजेश हमाल ?

राजेश हमाल ।

 जिरे खुर्सानी कि मेरी बास्सै ?

मेरी बास्सै ।

 एक्लो जीवन कि पारिवारिक जीवन ?

अहिलेलाई एक्लो जीवन बिहेपछि पारिवारिक जीवन ।

 साडी कि कुर्था ?

साडी ।

जाडो कि गर्मी ?

विराटनगरमा जन्मेकाले गर्मी ।

प्रधानमन्त्री झलनाथ खनाल कि एनेकपा माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड ?

प्रधानमन्त्री झलनाथ खनाल ।

मदनकृष्ण श्रेष्ठ कि हरिवंश आचार्य ?

उहाँहरू दुवै पूजनीय हुनुहुन्छ । म छुट्याउन चाहन्न ।

 विराटनगर कि काठमाडौं ?

विराटनगर ।

गणतन्त्र कि लोकतन्त्र ?

गणतन्त्र आएको बेलामा गणतन्त्र नि ।

 धनिया कि दीपा ?

दीपा ।

 घरको खाना कि होटेलको ?

मिठो त घरकै खाना हो तर कार्यव्यस्तताले होटेलको खाना खानु परिरहेको छ ।

 विदेशमा कार्यक्रम गर्दा धेरै पटक कतार र कुवेत जानुभएको छ । त्यसैले कतार कि कुवेत ?

कतार र कुवेत बाहेक हङकङ, मलेसिया, अमेरिका आदि धेरै ठाउँ गएको छु । विदेशमा बसेका सबै नेपालीले उत्तिकै माया गर्नुहुन्छ । त्यसैले यो ठाउँ भन्ने नै छैन ।

आलोचना कि तारिफ ?

काम बिगार्दा आलोचना पनि सहनुपर्छ तर तारिफ गरेकै सुन्न मनपराउँछु । राम्रो कुरो सुन्न मनपराउनु मानिसको स्वभाव नै हो । रमाइलो शुक्रबारबाट

मंगल ग्रहमा पानी खोज्दै नेपाली

By Landscope Pill, on March 2nd, 2011

ओझा आफ्नो ल्याबमा मंगल ग्रहको थ्री डी चित्र देखाउँदै। फोटो साभारः Arizona Daily Wildcat

१५ वर्षको उमेरमा अमेरिका पुगेका एक नेपाली लुजेन्द्र ओझाले मंगल ग्रहमा तरल अवस्थामा पानी हुन सक्ने संकेत आफ्नो अनुसन्धानका क्रममा भेट्टाएका छन्। वासिङटनको क्यापिटल हिलमा आउँदो अप्रिल १३ तारिखमा उनले यससम्बन्धी आफ्नो अनुसन्धान प्रस्तुत गर्दैछन्। यसमा सहभागी हुन करिब ७ सय अन्डरग्राजुएटहरुले आवेदन दिएकामा उनीसहित ७४ जना छानिएका थिए।
डेलीवाइल्डक्याट डट कमसँगको अन्तर्वार्तामा उनले यो विषयमा डेढ वर्षदेखि अनुसन्धान गरिरहेको र यसै विषयमा सिनियर थेसिस लेखेको बताएका छन्। नेपालबाट त्यहाँ पुग्दादेखि नै यस किसिमको अनुसन्धानमा आफ्नो विशेष रुचि रहेको भन्दै ओझाले आफ्नो प्लानेटरी साइन्टिस्ट हुने लक्ष्य रहेको बताए।

आखिर लगेरै छाडे रावलले सरकारी पजेरो

४ फागुन, काठमाडौं । गृहमन्त्री हुँदा आफैले छानेर किनेको करिव डेढ करोड मूल्य पर्ने मित्सुबिसी गाडी पद छाडेपछि पनि बलपूर्वक लगेका पूर्व गृहमन्त्री भीम रावलले त्यसलाई बैधानिकता दिएरै छाडेका छन् ।

निवर्तमान भएको एक सातापछि गृहमन्त्रीको हैसियतमा जेनेभा पुगेका रावलले गृहबाट पत्र लेखाएर जर्वजस्त लगेको पजेरोलाई वैधानिकमात्र बनाएनन, त्यसमा रातो प्लेट हालेर निजीको हैसियतमा चढने भएका छन् ।

गृहसचिव गोविन्द कुसुमलाई दवाव दिएर निवर्तमान गृहमन्त्री रावलले जबर्जस्ती लगेको मित्सुविसी पजेरोलाई ‘वैधानिकता’ दिलाउने काम गरेका छन् ।

गृहमन्त्रीबाट विदा हुँदा समेत आफूसँगै लिएर जाने मनस्थितिका साथ रावलले मन्त्रालयलाई पजेरो किन्न लगाएका थिए । बा १ झ ८६७१ नम्बरको मित्सुविसी पजेरो अर्को निर्णय नहुन्जेलसम्मलाई दिने गरी टिप्पणी उठाउन कुसुमले गृहमन्त्रालयको आन्तरिक व्यवस्थापन शाखालाई लगाएका थिए । आन्तरिक व्यवस्थापन शाखाले पनि रावल र कुसुमको दवाव बमोजिम पजेरो दिने निर्णय गरेको छ ।

सरकारी गाडीमा सेतो नम्वर प्लेट हुनुपर्ने प्रावधान विपरित कुसुमले रावलको गाडीमा रातो नम्वर प्लेट राख्न पनि आन्तरिक व्यवस्थान शाखालाई दवाव दिएका छन् ।

यसअघि रावलले बा १ झ ५२२० नम्बरको सरकारी टोयटा गाडीमा रातो प्लेटको उस्तै नम्बर राखी रावलपत्नीले चढ्दै आएकी छन् । करिव २० महिना गृह मन्त्रालय सम्हालेका रावलले पदबाट बिदा हुँदा करिव दुई करोड मूल्यका दुईवटा गाडी निजी प्रयोजनका लागि अनन्तकालसम्म प्रयोग गर्न पाउने गरि नाफा कमाएका छन् ।

Source - : Onlinekhabar. Com

तिमी संग मनका कुरा

तिमी संग मनका कुरा गर्न बाकी छ
एक आपसमा प्रमको बिज छर्न बाकी छ

रिसाएर सधै भरी हिडछौ किन तर्कि
पिरै पिरले आशु मेरो झर्न बाकी छ

कल्कलाउदो बैश तिम्रो उर्लिएको देख्दा
एकान्तमा तिम्रो सामु पर्न बाकी छ

सुकुमारी हात तिम्रो मेरो हातमा पर्दा
लजाएर अलि पर सर्न बाकी छ

एक पिक्सलको क्यामरा

स्पेनको कास्टेलोमा रहेको युनिर्भसिटेट जाउमको अप्टिक रिसर्च ग्रुपका अनुसन्धानकर्ताहरूले साइन्टिफिक इमेजिङको क्षेत्रमा नयाँ प्रयोग गर्दै एक पिक्सलको उच्च गुणस्तरको तस्बिर खिच्नमा सफलता पाएका छन् । मात्र एक पिक्सलको सेन्सरले उच्च गुणस्तरको छवि रेकर्ड गर्न सक्ने र सुरक्षित रूपमा त्यसलाई वितरण गर्न सक्ने बताइएको छ ।  सन् २००९ मा विलार्ड एस बायल र जर्ज इ स्मिथले डिजिटल सेन्सरद्वारा तस्बिर खिच्न सकेकोमा भौतिकशास्त्रको नोबेल पुरस्कार जितेका थिए । छोटो समयमा फोटोइलेक्टि्रक इफेक्टको माध्यमद्वारा कयौँ पिक्सलमा खिचिएको तस्बिरलाई विद्युतीय सङ्केतमा रेकर्ड गर्ने प्रक्रिया यसमा लागू हुन्छ । क्यामराको सीसीडी सेन्सरले मानव रेटिना सरह काम गर्दछ । अचेल बाह्र मेगा पिक्सलको सीसीडी सेन्सर भएका क्यामरा सामान्य भइसक्यो । पिक्सल बढे पनि पिक्सलको ब्यास समान नै रहेको छ । एक पिक्सलको व्यास २४ दशमलव ७ हुने गर्छ । सामान्य बुझाइमा अधिक पिक्सल भएमा तस्बिरको गुणस्तर राम्रो हुन्छ भन्ने छ तर सधैँ यस्तो हुँदैन अन्य पक्ष पनि यसमा जिम्मेवार हुन्छन् । जस्तो कि लेन्सको गुणस्तर । साथै बढी पिक्सेलले अधिक मेमोरी पनि खान्छ । स्पेनका अनुसन्धानकर्ताहरूले मात्र एक पिक्सलको सेन्सरबाट उच्च गुणस्तरको तस्बिर खिचेर इमेज सेन्सिङ प्रविधिमा नयाँ क्रान्ति ल्याएका छन् । वैज्ञानिकहरूले आफनो खोजलाई घोस्ट इमेजिङ भनेका छन् । अहिलेलाई द्विआयामिक तस्बिर एकल पिक्सलबाट खिचिएको छ ।

 

जाँदा जाँदै के भने माधव नेपालले ?

२३ माघ, काठमाडौं ।

निवर्तमान प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपालले आफुले राजिनामा दिएको सात महिनापछि भएपनि मुलुकले नयाँ सरकार पाएकोमा खुसी व्यक्त गर्नु भएको छ । वर्तमान प्रधानमन्त्रीका रुपमा अन्तिम प्रेस वक्तव्य जारी गर्दै नेपालले झलनाथ खनाल नेतृत्वको नयाँ सरकारलाई शान्ति र संविधान निर्माणका बाँकी कार्यभारहरु पूरा गर्ने दिशामा पूर्ण सफलता मिलोस् भन्ने कामना पनि गर्नु भएको छ । उहाँले आपसी सहमतिका आधारमा अब छिट्टै माओवादीका लडाकुहरुको समायोजन र पुनःस्थापना हुने र नयाँ संविधान निर्माणको आधार तयार हुने विश्वास पनि व्यक्त गर्नु भएको छ । 

प्रेस वक्तव्यको पूर्णपाठ

२०६६ जेठ ९ गते व्यवस्थापिका-संसद्बाट सर्वसम्मत रुपमा निर्वाचित भई मैले प्रधानमन्त्रीको कार्यभार सम्हालेको थिएँ । त्यसबीचमा अनेक प्रतिकुलताहरुको सामना गर्दै मैले शान्ति प्रक्रियालाई सार्थक निष्कर्षमा पुर्‍याउने, नयाँ संविधान निर्माण गर्ने, शान्ति-सुरक्षा बहाली गर्ने, विकास-निर्माणलाई तीब्रता दिने, वर्षौंदेखि निस्त्रिmय रहेका सरकारी संयन्त्रहरुलाई सक्रिय बनाउने, राजनीतिक सहमति कायम गर्ने जस्ता काममा आफ्नो क्षमता, योग्यता र परिस्थितिले भ्याएसम्म ध्यान केन्दि्रत गरेको थिएँ । आफूसँग सुविधाजनक बहुमत हुँदाहुँदै राष्ट्रिय सहमतिका लागि मैले २०६७ असार १६ गते राजीनामा दिएको थिएँ । तर, त्यसपछि राष्ट्रिय सहमति त परै जाओस्, सात महिनासम्म बहुमतको सरकार पनि बन्न नसक्दा म अत्यन्त खिन्न थिएँ । अहिले मुलुकले बहुमतीय प्रक्रियाबाट नयाँ प्रधानमन्त्री पाएको छ । यसमा म खुसी छु । नयाँ प्रधानमन्त्री झलनाथ खनाललाई बाँकी कार्यभारहरु पूरा गर्ने दिशामा पूर्ण सफलता मिलोस् भन्ने कामना गर्दछु ।

चुनौतीपूर्ण घडीमा पनि शान्ति प्रंक्रियाका सम्बन्धमा केही ठोस कामहरु भएका छन् । माओवादीका शिविरहरुमा रहेका कम उमेरका लडाकुहरुलाई बाहिर निकालिएको छ भने माओवादी लडाकुका शिविरहरुलाई विशेष समितिको मातहतमा ल्याइएको छ । समायोजन र पुनःस्थापनसम्बन्धी आधारहरु तयार गरिएको छ । आपसी सहमतिका आधारमा अब छिट्टै माओवादीका लडाकुहरुको समायोजन र पुनःस्थापना हुनेछ र नयाँ संविधान निर्माणको आधार तयार हुनेछ भन्ने मैले विश्वास लिएको छु ।

संकटपूर्ण घडीमा पनि सत्ता साझेदार दलहरुबाट प्राप्त निरन्तर सहयोग र समर्थनका लागि म आभार प्रकट गर्दछु । अतिवादको खतरालाई कम गर्न, लोकतान्त्रिक गणतन्त्रलाई संस्थागत गर्न, शान्ति प्रक्रियालाई अघि बढाउन र सहमतिका आधारमा राज्य सञ्चालन गर्न तपाईंहरुले मलाई गरेको विश्वास र सहयोगप्रति म सदा ऋणी रहनेछु । साथै, संविधानसभामा रहेका सम्पूर्ण दल, ती दलका नेता तथा सभासद् मित्रहरुलाई पनि म धन्यवाद दिन चाहन्छु । म र मेरो सरकारलाई सहयोग गर्ने राष्ट्रसेवक कर्मचारी, सुरक्षा निकाय, पेसागत संघ/संस्था, अन्तर्राष्ट्रिय समुदाय, राजनीतिक कार्यकर्ता, नागरिक समाज र आम जनसमुदायलाई म हार्दिक धन्यवाद दिन चाहन्छु ।

राष्ट्रिय स्वाभिमान, सार्वभौमसत्ता, अखण्डता, लोकतन्त्र र जनताका लागि अग्रमोर्चामा रहेर लड्न म सधैँ प्रतिबद्ध छु । पदमा हुँदा वा नहुँदा मेरो यस प्रतिबद्धतामा कुनै फरक आउने छैन ।

नक्कली लुम्बिनी बनाउने भारतीय प्रयासमा तुषारापात

१७ माघ, काठमाडौं ।

onlinekhabar.com  बुद्ध भारतमा जन्मिएको देखाउन उत्तर प्रदेशको अलिगढवामा नक्कली लुम्बिनी बनाइरहेको भारतको प्रयास ‘वालुवामा पानी’ अलिगढवामा नक्कली लुम्बिनी बनाइरहेको भारतको प्रयास ‘वालुवामा पानी’ सावित हुने भएको छ । हालै एक बेलायती बिश्वबिद्यालयले गरेको अनुसन्धानमा कपिलवस्तुको तिलौराकोटमा बुद्धकालीन सहर नै रहेको पत्ता लागेपछि बुद्धलाई आफ्नै पेवा बनाउने भारतीय प्रयास ब्रेक लागेको हो । हजारौँ वर्ष पुराना पुरातात्विक महत्वका संरचना पत्ता लगाउन सक्ने अत्याधुनिक प्रबिधि प्रयोग गरी जहाजबाट गरिएको एक्स-रेले तिलौराकोटमुनि सहर नै रहेको पत्ता लागेको हो । बेलायती विश्वविद्यालय डरहामका विशेषज्ञले हवाईजहाजबाट गरेको अनुसन्धानले तिलौराकोटको भूगर्भमा दरबार, ४ लेनको सडक, दुईतिर घर, सहर र उद्यानसमेत आधा किमि लम्बाइको व्यवस्थित बस्ती रहेको पुष्टि गरेको छ ।

एक महिनाअघि गरिएको अनुसन्धानबाट अहिलेसम्म पनि उपर्युक्त संरचना तिलौराकोटमा विद्यमान रहेको वेलायती टोलीले पत्ता लगाएको हो । उत्खनन नगरी बाहिरबाट हेर्दा नै यति धेरै संरचना पत्ता लागेकाले उत्खनन गर्दा अरू प्रशस्तै ऐतिहासिक सामग्री पाइने आशा गरिएको छ ।

त्यहाँ पाइने इँटालगायतका अन्य सामग्रीबाट पनि तिनीहरू कति सय वर्ष पुराना हुन् भनी पत्ता लगाउन सकिन्छ । बुद्धकालीन वा सोभन्दा पुरानो सहर, दरबार र अन्य संरचना जस्ताको तस्तै उत्खनन गरी प्रदर्शनयोग्य बनाउन ५ वर्ष लाग्ने अनुसन्धानमा संलग्नहरुले जनाएका छन् । यसअनुसार, ३ वर्ष उत्खनन, एक वर्ष संग्रहालयका रूपमा व्यवस्थापन र अर्को एक वर्षमा विश्वसामु यसको सार्वजनिकीकरण गरिने कार्यक्रम छ ।

के गर्दै छ भारतले ?

बुद्ध भारतमै जन्मिएका हुन भन्ने भारतीय दावीलाई पुष्टी गर्न तथा बिश्व समुदायलाई भ्रममा पार्न भारतले नक्कली लुम्बिनी र तिलौराकोट पनि बनाउन थालेको छ । बुद्धको जन्मस्थलसम्बन्धी सबै विश्वमान्यता परिवर्तन गर्न भारतले उत्तरप्रदेशको अलिगढवामा धमाधम निर्माणकार्य गरिरहेको छ जुन २०१२ सम्म सम्पन्न गर्ने लक्ष्य रहेको छ । नेपालको कपिलवस्तुसँग सीमा जोडिएको अलिगढवामा नक्कली कपिलवस्तु निर्माणकार्य अन्तिम अवस्थामा छ । उत्तरप्रदेशको सिद्धार्थनगर जिल्लाअन्तर्गत पीपरहवा क्षेत्रलाई भारतले कपिलवस्तु नामकरण गरेर बुद्ध भारतमै जन्मिएका हुन् भन्ने प्रमाणित गर्न खोजिरहेको छ । विश्वशान्तिका अग्रदूत सिद्धार्थ गौतमबुद्धले भारतको बोधगयामा बुद्धत्व प्राप्त गरेका भए पनि उनको जन्म नेपालको लुम्बिनीमा भएको थियो । उनी तिलौराकोटमा राजा शुद्धोधनको दरबारमा जन्मिएका थिए ।

तर, भारतले भने शुद्धोधनको दरबार तिलौराकोट, गौतमबुद्धको मावली देवदह र उनको जन्मस्थल लुम्बिनी सारा भारतमै बनाउन थालेको छ । अलिगढवामा बुद्धसित सम्बन्धित विभिन्न निर्माणकार्य तीब्र गतिमा भइरहेका छन् । निर्माणकार्यमा ट्रयाक्टरमात्र होइन, ५० औँ मजदुर खटिएका छन्

नक्कली लुम्बिनीको सुरक्षार्थ खटिएका अलिगढवाका राकेश भारतीले बुद्ध नेपालमा होइन, भारतमै जन्मिएको दाबी गरे । उनका अनुसार त नेपालले भारतीय सम्पदाको नक्कल गरेर लुम्बिनी र तिलौराकोट बनाएको हो । ‘बुद्धसँग सम्बन्धित धेरै प्रमाण भारतसँग छन्, नेपालले त नक्कल गरेको हो । अब भारतले बुद्ध गन्तब्यलाई थप आकर्षक बनाउँदै छ त के खराबी भयो ?’ उनले भने ।

माइतीबाटै र्फकंदै गरेकी आमा मायादेवीको कोखबाट बाटो(लुम्बिनीमा) जन्मिएका बुद्ध २९ वर्षको उमेरमा दरबार छाडेको नेपाली संस्कृतिविद्हरूको दाबी छ । ‘हामीलाई त थाहा भएन, देवदह, तिलौराकोट र लुम्बिनी सारा यतै बन्दै छन’ अलिगढमा काम गर्दै भेटिएका भारत नौगढका एक मजदुरले भने । नक्कली निर्माणलाई सक्कली प्रमाणित गर्न भारतले देवदह, लुम्बिनी र तिलौराकोटका भग्नावशेषलाई पनि नक्कल गरेको छ । यताका भग्नावशेषका इँटा, माटोका ढिस्को र स्तम्भसमेत नक्कल गरेर उता ‘भग्नावशेष’ बनाइँदै छ । निर्माण पुरानो देखाउन पुराना भारतीय घरमा प्रयोग भएका इँटा किन्नसमेत भारतले करोडौँ रुपैयाँ लगानी गरिसकेको अलिगढवाका स्थानीय वासिन्दाले बताए । तर, कसैले पनि आप\mनो नाम भने बताउन चाहेनन् ।

कपिलवस्तुको सदरमुकाम तौलिहवाबाट २४ किलोमिटरको सडकदूरीमा अलिगढवा राज्यअन्तर्गत पीपरहवामा यो निर्माण भइरहेको छ । भारतले गौतमबुद्धको वास्तविक मावलीगाउँ देवदह, जन्मस्थान लुम्बिनी र दरबार तिलौराकोटबीचको दूरी पनि नेपालमा जस्तै बनाइएको छ । राजा शुद्धोधनका पालाका भेटिएका माटाका भाडालगायतका अधिकांश वस्तु तथा ठाउँसमेत भारतले नक्कल गर्दै उतै बनाइरहेको छ । माटाका भाँडा र वस्तुमा पुरानोजस्तै देखिने लेप पनि लगाइँदै छ ।

नेपाल सरकारले औपचारिक रूपमा विरोध नगरेका कारण भारतले नक्कली कपिलवस्तुमा प्रत्येक डिसेम्बर २९, ३० र ३१ तारिखमा विभिन्न कार्यव|mम गरी बुद्धमहोत्सव मनाउँदै आएको छ । देवदह, लुम्बिनी र तिलौराकोटलाई व्यवस्थित गर्न भारतले दसवर्षे नीति ल्याएको छ 

जिउँदैलाई सहिद घोषणा

१६ माघ, काठमाडौं ।

 मधेस आन्दोलनका क्रममा मारिएकालाई सहिद घोषणा गर्ने क्रममा भारतमा उपचार गराउन गएका एक व्यक्तिलाई पनि सहिदको सूचीमा राखिएको रहस्य खुलेको छ । गृहमन्त्रालयले सूची सच्चाए पनि मधेसवादी केही दलले भने जिउँदै रहेका जनकपुरका पवनकुमार साहलाई सहिदकै सूचीमा राखेका छन् ।

मधेसवादी दलहरुको सिफारिसमा मधेस आन्दोलनका क्रममा मारिएका ५२ जनालाई गृह मन्त्रालयले २०६७ असारमा सहिद घोषणा गरेको थियो । त्यसमा जनकपुरका पवनकुमार नामसमेत थियो सहिद परिवारले पाउने दस लाख रुपैयाँ पवनको परिवारलाई उपलब्ध गराउन शान्ति तथा पुनःनिर्माण मन्त्रालयले निर्णयसमेत गरेको थियो ।

तर, दसलाख रुपैयाँ लिन साह परिवार काठमाडौं आएको थियो । क्षतिपूर्ति लिन पवनसमेत सँगै आएका थिए । पवन जिउँदै भएको थाहा भएपछि उनको नाम हटाएर गृहमन्त्रालयले सूची सच्चाएको छ । त्यसअघि मधेस आन्दोलनका २६ औं सहि दभनेर गृहमन्त्रालयको सूचीमा पवनको नाम पनि उल्लेख थियो ।

हाल जनकपुरमा पसल गर्दै आएका पवन मारिएको भन्दै तराई मधेस लोकतान्त्रिक पार्टीले सहिद घोषणा गर्न शान्ति तथा पुनःनिर्माण मन्त्रालयमा सिफारिस गरेको थियो । तमलोपाले पवन २१ माघ ०६३ मा जनकपुरमा मारिएको भन्दै सहिद घोषणा गर्न सिफारिस गरेको थियो ।

 नयाँपत्रिका दैनिकबाट

जुद्ध वारुण यन्त्रलाई पानीको अभाव

१६ माघ, ललितपुर । 

ललितपुरको पुल्चोकस्थित जुद्ध वारुण यन्त्रलाई आगो निभाउन पानीको अभाव भएको छ । ललितपुरमा पर्याप्त पानीको स्रोत अभाव भएकोले आगो निभाउने पानी लिन अग्नि नियन्त्रक टोलीलाई बौद्ध, महाङ्काल या भैंसेपाटीसम्म पुग्नुपर्ने बाध्यता छ ।

कतै आगो लागेको खबर पाउनेबित्तिकै आगो नियन्त्रण गर्न हिंड्नुपर्नेमा सबैभन्दा पहिला पानी लिन कता जाने भन्ने चिन्ताले सताउने गरेको टोलीका सदस्य रोहितबहादुर श्रेष्ठले बताउनुभयो ।

‘टाढा पुगेर पानी भरेर आउँदा आगोले कति क्षति पुर्‍याइसकेको हुन्छ, आगो निभाउने क्रममै पानी सकियो भने त झनै बिजोकै हुन्छ,’ श्रेष्ठले भन्नुभयो ।

अन्तर्राष्ट्रिय मान्यताअनुसार आगलागी भएको तीनदेखि पाँच मिनेटभित्र आगो नियन्त्रण टोलीले सेवा पुर्‍याइसक्नुपर्छ । तर ललितपुरको जुद्ध वारुण यन्त्रको अग्नी नियन्त्रक टोलीलाई भने आगलागी भएको स्थानमा पुग्ने त कहाँ हो कहाँ पहिले पानीको जोरजाम गर्नतिर लाग्नुपर्ने स्थिति छ । यस समस्यालाई आफूले पनि झेलेको कार्यालयका पूर्वकर्मचारी केवलकुमार चापागाईं बताउनुहुन्छ ।

त्यसो त कार्यालय परिसरमा एउटा इनार छ । इनारको पानी पिउनका लागि प्रयोग गरिन्छ । तर इनारको पानीले पनि पिउन नपुग्ने बाध्यता छ । इनारको पानीले खानै नपुग्ने भएकाले आगो निभाउन भनेर दमकलमा ल्याइएको पानी खानुपर्ने अवस्था रहेको कार्यालयका कर्मचारीहरू बताउँछन् ।

कार्यालयमा हाल चारवटा दमकल रहे पनि तीन वटा बिग्रेर थन्किएका छन् भने दुई हजार चार सय लिटर क्षमताको एउटा दमकलले मात्र काम गर्दछ ।

आहा गोल्डकपको उपाधि नविल थ्रि-स्टारलाई

पोखरा १५ ।
पोखरामा समपन्न नवौं आहा गोल्डकपको उपाधि काडमाडौको नविल थी्रस्टारले जितेको छ । थ्रि-स्टारलाई उपाधि दिलाउन खेलको २५ औ मिनटमा बुद्ध चेम्जोङले निर्णायक गोल गरेका थिए । पहिलो हाफमा केही दवावमा देखिएको मनाङले दोस्रो हाफमा उत्कृष्ट खेल पपिस्कएपनि गो्लको खाता खोल्न नसक्दा हार टार्न भने सकेन । पोखरा रंङशालामा भएको खेलमा दुबै पक्षमा राष्ट्रिय टिमका अधिकाशं खेलाडीहरु भएकाले भिडन्त प्रतिस्पर्धात्मक र रोचक भएको थियो । यस अघि राजधानीमा संचालन भएको ब्रिटिस गोर्खा कपको फाइनलमा पनि थ्रीस्टारले मनाङलाई स्तब्ध पारेको थियो ।

जितसँगै थ्रीस्टारले २ लाख रुपैंया र उपविजेता मनाङले १ लाख नगद हात पारेका छन् । थ्रिस्टारका क्याप्टेन सञ्जीव बुढाथोकीले सर्वोत्कृष्ट खेलाडी घोषित हुँदै अल्वा मोटरसाइकल जित्न सफल भए ।

यस्तै थ्रिस्टारका स्ट्राइकर बुद्ध चेम्जोङ्ग,, फिडमिल्डर अनिल ओझा,, गोलकीपर किरण चेम्जोङ्ग र प्रशिक्षक मेघराज केसी उत्कृष्ट घोषित भए भने मनाङ्गमस्र्याङ्गदीका दीपक भुषाल उत्कृष्ट डिफेण्डर भए । उनीहरुलाई जनही १० हजार रुपैयाँ प्रदान गरिएको थियो । सर्वाधिक गोलकर्ताको उपाधि मनाङ्गका दुई खेलाडी सन्तोष साहूखल र सुजल श्रेष्ठले संयुक्तरुपमा पाए । खेल अवधिभर सर्वाधिक ३÷३ गोल गरेका उनीहरुले पुरस्कारवापत् १५ हजार रुपैयाँ बाँडेर लिए । त्यस्तै, हिमालयन शेर्पा क्लब अनुशासित टिम घोषित हुँदै नगद ५ हजार रुपैयाँ पायो ।

खेल समाचार

आहा गोल्डकपको उपाधिका लागि आज थ्रीस्टार र मनाङ भिड्दै

पोखरा, १५ माघ । पोखरामा जारी नवौं आहा गोल्डकपको उपाधिका लागि आज दुई चर्चित क्लब थ्रीस्टार र मनाङ मस्र्याङदी भिड्दै छन् ।

पोखरा रंङशालामा दिउँसो २ बजे पछि शुरु हुने आजको खेल अत्यन्त प्रतिस्पर्धात्मक र रोचक हुने अनुमान गरिएको छ । यस अघि राजधानीमा संचालन भएको सर्वाधिक पुरस्कार राशीको फुटवल प्रतियोगिता ब्रिटिस गोर्खा कपको फाइनलमामा यिनै दुई टोलीबीच खेल भएको थियो । जसमा थ्री स्टार विजयी भएको थियो ।आजको खेलमा उत्कृष्ट खेल प्रर्दशन गरि उपाधि आफ्नो पक्षमा पार्ने दाउमा थ्री स्टार रहेको छ भने मनाङ पनि यसअघिको हारको बदला लिने दाउमा रहेको छ ।
प्रतियोगितामा बिजेताले उपाधिसहित २ लाख रुपैंया र उपविजेताले १ लाख नगद प्राप्त गर्ने छ । त्यस्तै उत्ककृष्ट प्रशिक्षक, स्ट्राइकर, मिडफिल्डर, डिफेन्डर र गोलरक्षकलाई समेत नगद १० हजार रुपैंया प्रदान गर्ने बताइएको छ ।

केहि नया नेपाली गीतका शब्दहरु

चोखो माया लाकै हो
चोखो माया लाकै हो लाईन भनु कसरी
ज्यान फालेर धाकै हो धाईन भनु कसरी
तिमीलाई धोके बाज भन्ने त मन छैन
तर धोका खाकै हो खाईन भनु कसरी

रामले सिता पाउन जस्तो युद्ध गरीन म
बलजफ्ती हरण गर्ने रावण परिन म
तिम्रो कोहि छ जस्तो लाग्यो अघि सरिन म
सगै जिउन चाहेकै हो चहिन भनु कसरी

गुनको माया उखेलेर सुनको माया सारयौ
मै मरेत केहि थिएन चोखो माया मारयौ
जुगै भरि सम्झी रुदै हिडन पारयो
तिम्रै गीत गाकै हो गाईन भुनँ कसरी
चोखो माया लाकै हो लाईन भनु कसरी

  शब्द - एक नारायण भण्डारी

तिमी एक दिन फर्कि आउने छौ

तिमी एक दिन फर्कि आउने छौ बाटैभरीका यी फूल सुके पछि

सधै तिमीलाई घोचिरहने, यो काडाको मन दुखे पछि । 

रुवाए सही तिमीलाई सम्हाल्ने निहुहरुमा

लेखा नै त्यस्तो यो जन्मको भन के गरु म

तिमी एक दिन फर्कि आउने छौ बाटैभरीका यी फूल सुके पछि

टुक्रिए सायद आफै नै तिम्रा ती चोटहरुमा

प्राप्ती नै यस्तो यो भाग्यको तिमीलाई के भनूँ म

तिमी एक दिन फर्कि आउने छौ बाटैभरीका यी फूल सुके पछि

  शब्द - भुपेन्द्र खडका

नेल्सन मण्डेला घर फर्किए

वृद्ध उमेरका कारण स्थास्थ्यमा आएको समस्याले गर्दा अस्पतालमा भर्ना भएका दक्षिण अफ्रिकि महान् नेता  एवम् पूर्व राष्ट्रपति नेल्सन मण्डेला घर फर्किएका छन् ।

मण्डेलाको स्वास प्रश्वासमा समस्या देखिएपछि दुइ दिन अघि उनलाइ अस्पतालमा भर्ना गरिएको थियो । मण्डेलाका स्थास्थ्य समस्या देखिएपछि उनका हजारौँ समर्थकहरु उनलाइ राखिएको अस्पताल बाहिर जम्मा भएका थिए । मण्डेला हाल ९२ बर्षका भएका छन् । दक्षिण अफ्रिकाका उपराष्ट्रपतिले मण्डेला ठिक भएर घर फर्किएको पुष्टि गरेका छन् ।

वीवीसी नेपाली सेवा मार्चदेखि सर्टवेभ फ्रिक्वेन्सीमा नबज्ने

१३ माघ, काठमाण्डौ ।

 बेलायतबाट संचालित वीवीसी बिश्व सेवाले प्रसारण गर्दै आएको नेपाली सेवा आगामी मार्चबाट सर्टवेभका फ्रिक्वेन्सीहरुमा बन्द गर्ने भएको छ । यो निर्णयसंगै वीवीसी नेपाली सेवा नेपालका एफएम स्टेशन र अनलाइनबाट मात्र सुन्न सकिने छ । ‘कतिपय नेपाली संचारमाध्यममा उल्लेख भएझै नेपाली सेवा नै बन्द हुन लागेको हैन- वीवीसी नेपाली सेवाका प्रमुख रवीन्द्र मिश्रले भन्नुभयो- ‘सर्टवेभका फ्रिक्वेन्सीमा मात्र प्रसारण बन्द गर्न लागिएको हो ।’ सर्टवेभमा स्रोता कम भएकाले यो निर्णयबाट कम स्रोतालाई मात्र असर पर्ने मिश्रले जानकारी दिनुभयो । ‘हामीसंग अहिले पनि १ सय ५० भन्दा बढी एफएम एटेशनहरु पार्टनर छन र यो क्रम बढ्दो छ’- मिश्रले भन्नुभयो-’अहिले एफएम रेडियोमार्फत वीवीसी सुनिरहेका स्रोतालाई कुनै असर पर्दैन् ।’

वेलायत सरकारबाट पाउने अनुदान कटौती भएपछि वीवीसीले बिभिन्न भाषा सेवा बन्द गर्नुका साथै थुप्रै भाषाको सर्टवेभ फ्रिक्वेन्सी बन्द गर्ने निर्णय गरेको अन्तराष्ट्रिय संचारमाध्यमहरुले जनाएका छन् । वीवीसीले नेपाली, हिन्दी लगायत धेरै भाषा सेवाका सर्टवेभ फ्रिक्वेन्सी बन्द गर्ने निर्णय गरेको छ । पुरानो प्रबिधि र खर्चिलो पनि भएकाले वीवीसीले सर्टवेभ माध्यमलाई प्राथमिकतामा नराखेको भन्दै मिश्रले आगामी दुई तीन बर्षमा धेरैवटा सेवालाई सर्टवेभबाट हटाउन लागिएको जानकारी दिनुभयो । सन् २०११ को मार्चबाट नेपाली भाषाको सेवा सर्टवेभमा प्रसारण हुनेछैन् ।

पाँच भाषाको सेवा बन्द

यसैवीच वीवीसी बिश्वसेवाले ५ वटा भाषा सेवा बन्द गर्ने भएको छ । यससंगै आगामी ३ बर्षमा बिश्वसेवाका ६ सयभन्दा बढीले रोजगारी पनि गुमाउनेछन् । कटौतीमा पर्ने भाषाहरुमा अल्बिनियाली, म्यासेडोनियाली, सर्बियाली, क्यारेबियनकालागि अंग्रेजी र अफ्रिकाका लागि पोर्चुगाली रहेको वीवीसीले जनाएको छ ।

वेलायतको बिदेश मन्त्रालयले दिंदै आएको अनुदान कटौती गरेका कारण यस्तो निर्णय लिनुपरेको वीवीसीले जनाएको छ ।

कतै तपाईको मोबाइलले पनि नेपाली फन्ट सर्पोट गर्दैन ?

posted by Landscope Pill

काठमाडौँ । युनिकोड नेपाली फन्टको विकास भए सँगै इन्टरनेटमा अंग्रेजी भाषाको लगभग आधिपत्य समाप्त भएको छ । जस्को कारण नेपालमा धेरै नेपाली भाषाका Website हरु समेत  संचालनमा आउन थालेका छन् । सुचना प्रविधिको बढ्दो विकासले आजभोली गाउँ घर तथा सहर बजार सबैको हात हातमा मोबाइल हुन थालेको छ । इन्टरनेटको निम्ती Compuer मा नेट नै जोड्नु पर्ने वा Cyber Cafe  नै धाउनु पर्ने बाध्यता पनि अब अन्त्य भएको छ ।  

नेपालमा मोबाइल सेवा प्रदायक कम्पनीहरुले इन्टरनेट सेवा GPRS, 3 G Service  उपलब्ध गराउन थालेपछि Social Networking Website हरुको प्रयोगकर्ता पनि बढ्न थालेका छन् ।  तर कति पय मोबाइलमा Nepali Unicode font मा समस्या आउँदा धेरै नेपाली प्रयोगकर्ताहरु समस्यामा पर्ने गरेका  छन् । कसरी मोबाइललाई नेपाली फन्ट Support  गर्ने बनाउने त ? 

१. मोबाइलमा Opera Mini  ब्राउजर नभए  Compuer Browser बाट आफ्नो मोबाइलको ब्रान्ड र मोडेल अनुकुलको Software Download गर्नुस र मोबाइलमा install गर्नुस । अथवा मोबाइलबाट नै गुगल सर्च गरेर Opera Mini  Download  र Install   गर्नु होस् । 

२. Opera Mini  Install भए पछि खोल्नुस र Adress bar मा about:config  टाइप गरी Enter  हान्नुस् । 

३. अब खुल्ने पेजलाई स्क्रोल गर्नुस र तलतीरको "Use bitmap fonts for complex scripts " भन्ने Option मा हेर्नुहोस् । 

४. अब सो  Option को पछाडी भएको no  लाई yes  गर्नुस र Save गर्नुहोस् 

५. अब मोबाइललाई Restart गर्नुहोस् । Browser मा देखिने फन्टहरु  साना वा ठुला भए तपाईले घटाउन वा बढाउन पनि सक्नुहुन्छ । 

भारतीय दुतावासद्वारा नेपाललाई २० एम्वुलेन्स

भारतले आफ्नो ६२औं गणतन्त्र दिवसको अवसरमा नेपालका २१ जिल्लाका विभिन्न अस्पताल, परोपकारी संस्था र शैक्षिक संस्थालाई २० एम्बुलेन्स र चारवटा बस उपहार प्रदान गरेको छ । गणतन्त्र दिवशका अबसरमा काठमाण्डौको लैनचौर स्थित दुतावासमा आयोजित समारोहमा नेपालकालागि भारतीय राजदूत राकेश सूदले १७ जिल्लाका उपहार प्राप्त गर्ने संस्थाहरुलाई १६ वटा एम्बुलेन्सहरु र ४ बसहरु उपहार स्वरुप प्रदान गर्नुभएको हो । बाँकी ४ एम्बुलेन्सहरु वीरगञ्ज स्थित भारतीय महावाणिज्य दुतमार्फत वितरण गरिएको हो ।

राजदूत सूदले नेपालका केही दुर्गम जिल्लाहरु लगायत विभिन्न स्थानमा रहेका ३६ शैक्षिक तथा तालिम संस्थानहरुलाई पुस्तकहरु समेत उपहार स्वरुप प्रदान गर्नुभएको थियो । भारतले सन् १९९४ देखि नेपालको ६८ जिल्लाहरुमा अवस्थित विभिन्न संस्थाहरुलाई ३०२ वटा एम्बुलेन्सहरु प्रदान गरिसकेको छ । भारत सरकार र भारतीय जनताको नेपाली जनतासँग शान्ति र विकासको कदममा सँगै हिड्ने प्रतिबद्धता स्वरुप एम्बुलेन्स उपहार प्रदान गरिएको भारतीय दुतावासले जनाएको छ । समारोहमा राजदुत सूदले भारतीय राष्ट्रिय झण्डा फहराई भारतका राष्ट्रपतिले दिनुभएको सन्देश पढेर सुनाउनु भएको थियो ।

यसैबीच भारतको ६२ औँ स्वतन्त्रता दिवसको उपलक्ष्यमा आज भारतीय राजदुतावासमा स्वागत समारोहको आयोजना गरिएको छ । भारतीय राजदूतावास लैनचौरमा आयोजित उक्त समारोहमा मन्त्रीगण, संवैधानिक अङ्गका प्रमुख, विभिन्न राजनीतिक दलका नेता, सभासद्, विभिन्न कूटनीतिक नियोगका प्रमुख, साहित्यकार, पत्रकार, प्राध्यापकलगायतका महानुभावहरूको उपस्थिति थियो । समारोहमा नेपालका लागि भारतीय राजदूत राकेश सुद र भारतीय राजदूतावासका विशिष्ट अधिकृतहरूले स्वागत गर्नुभएको थियो ।

Sport News

मनाङ्ग अन्तिम चारमा

माघ ११ । स्थानिय रेडियो
मनाङ्ग मस्र्याङ्गदी क्लब पोखरामा जारी नवौ आहा गोल्डकपको अन्तिम चारमा प्रवेश गरेको छ । पछिल्ला दुई प्रतियोगिताहरुमा उपविजेतामा चित्त बुझाउन बाध्य मनाङ मस्र्याङदी सोमबारको खेलमा अतिरिक्त समयमा भएको गोल गरी सेमिफाइनलमा प्रवेश गरेको हो ।

सोमबारको खेलमा टोलीका भरपर्दा खेलाडी सन्तोष साहूहलले अतिरिक्त समयको पाचौ मिनेटमा गरेको गोलको मद्दतले आर्मीलाई पराजित गर्दै मनाङ्गले आन्तिम चारमा आफ्नो स्थान पक्का गरेको हो । पोखरा रंगशालामा सोमबार भएको खेलमा निर्धारित ९० मिनेट गोलरहित बराबरीमा सकिएपछि निर्णयार्थ अतिरिक्त २० मिनेट थपिएको थियो । मनाङ्गका दीपक भुषालले प्रहार गरेको फ्रिकीकलाई सन्तोषले पेनाल्टी नजिकैबाट पाएको बल हेडमार्फत गोलमा परिणत गरेका हुन् ।
मनाङ्गले अब पहिलो सेमीफाइनल खेल आयोजक सहाराक्लबसँग बुधबार खेल्नेछ । आज मंगलबार हुने अन्तिम क्वार्टरफाइनलमा डिफेण्डिङ्ग च्याम्पीयन नेपाल प्रहरी क्लब र सहारा फुटबल क्लब यूकेबीच हुने छ ।
आज मंगलबारको खेल दिउँसो २ बजे पछि पोखरा रङशालामा हुनेछ । सहारा युके रुपन्देही ११ लाई पराजीत गर्दै सेमिफाईनल प्रबेश गरेको हो भने पुलिस सिधै बाई पाएर क्वार्टरफाईनल प्रबेश गरेको हो ।

written by Landscope Pill
मै हिंड्ने दीन आएर अरे
कोलाहल यो सहरमा स्तब्धता छायो,
बैंशले उन्मक्त भै
सगरमा डुबुल्की मारिरहने त्यो
कालो बादल धरधरी रुने लाग्यो l

यो सहरलाई एकोहोरिएर हेरी
हाँसिरहने त्यो नीर्दोश हिमाल मौनतामा
सुख्खा आँखा,
बगर जस्तो छाती बनाइ
निशब्द भए हेर

आज तिम्रो याद आयो त्यसैले त पिएँ
यसैलाई साथ मानी आज सम्म जिएँ

के हुन्छ भोलि बाँच्छु या मर्छु त्यो त था छैन
रित्तो छु नमाग्नु केहि जति दिनु सबै अतितमा दिएँ
नदि बनि बग्छ आँशु जति रोक्न खोजे पनि
रोकिन्छ कि आँशु भन्दै आज बोतल साथ मैले लिएँ

तिमीलाई नै बलि दिएँ खुसि सारा आँशु मात्र राखें
पोखिएका खुसीहरू उठ्छ भनि फेरी मन सिएँ
आज तिम्रो याद आयो त्यसैले त पिएँ
यसैलाई साथ मानी आज आज सम्म जिएँ !!!

राजु कुँवर
चापाकोट २ स्यांग्जा
हाल साउदी अरेबिया

म चाहन्न तिम्रो बाटोमा

म चाहन्न तिम्रो बाटोमा काँडा बन्न
जे सुकै गर तिमीले तर सक्दिन नराम्रो भन्न


बरु रातै भरी सिरानि रुझाउला
मेरे भाग्य यस्तै भनि चित्त बुझाउला
देख्न पाए पुग्छ केहि चाहिदैन
चाहेर पो के भो चाहेको पाईदैन
म चाहन्न तिम्रो बाटोमा काँडा बन्न

खोलाले नै बगर बनाउदो रहेछ
मायाले नै मुटु जलाउदो रहेछ
जले पनि जाति पिरतीको घाटमा
आखिर जल्नु नै छ कुनै दिन त घाटमा
म चाहन्न तिम्रो बाटोमा काँडा बन्न

Written by Landscope Pill
तिम्रो सपना पुरा हुन्न क्यारे आमा
थालानितिरै असफल हुन थालिसकेको छु l
अघि बढ्दै बढ्दै गैरहेको बेला मैले
बीच बिचमा धरापहरु भेट्न थालिसकेको छु l

पापी यो दुनियामा दुखको गाँस निल्दा निल्दै
बैशको फुल झार्न थालिसकेको छु l
अत्याचारको मैदानमा भिड्द भिड्दै
सबै परिश्रम लुटाउन थालीसकेको छु  l

मैले देखेको त्यो स्वोर्निम संघार टेकना
कुद्दा कुद्दै त्यो नकचरो घाम डुब्न थालिसकेको छ l
पुग्नै लाग्दा मैले त्यहाँ
 झपक्कै रात पर्न थालिसकेको छ ल

बैगुनी यो दुनियामा मनहरु बाँड्द बाँड्दै
अपमानित हुन थालिसकेको छु l
थामेर हातहरु, छोड्दै जोडेर मनहरु तोड्दै
गर्न थालिसकेको छ यो दुनिया, त्यसैले
त्यसैले आमा तिम्रो सपना पुरा हुन्न क्यारे
थालनीतिरै असफल हुन थालिसकेको छु l

अस्ताए कुमार कान्छा

..............शायद अन्तिम समयमा निस्केको कुमार कान्छाको एल्बम ( साइनो ) भित्र संग्रहित गित उत्त एल्बममा कुमार कान्छाको एकल आवाज र आलोकश्रीको एकल संगीत रहेको छ

 हास्नु पनि जिन्दगी रुनु पनि जिन्दगी
 भोली केहि हुन्छ भन्ने आशा पनि जिन्दगी

सुख पनि जिन्दगी हो दुख पनि जिन्दगी
भर थेग गरेर चलाएर बाच्नु पनि जिन्दगी






बिछोड पनि हो जिन्दगी संगम पनि जिन्दगी
खुल्ला आकाशमा रम्दै हिडनु पनि जिन्दगी

"Whenever, Wherever"

Sakira

Lucky you were born that far away so
We could both make fun of distance
Lucky that I love a foreign land for
The lucky fact of your existence

Baby I would climb the Andes solely
To count the freckles on your body
Never could imagine there were only
Ten Million ways to love somebody

Le ro lo le lo le, Le ro lo le lo le
Can't you see
I'm at your feet

Whenever, wherever
We're meant to be together
I'll be there and you'll be near
And that's the deal my dear

Thereover, hereunder
You'll never have to wonder
We can always play by ear
But that's the deal my dear

Lucky that my lips not only mumble
They spill kisses like a fountain
Lucky that my breasts are small and humble
So you don't confuse them with mountains
Lucky I have strong legs like my mother
To run for cover when I need it
And these two eyes that for no other
The day you leave will cry a river

Le ro le le lo le, Le ro le le lo le
At your feet
I'm at your feet

Whenever, wherever
We're meant to be together
I'll be there and you'll be near
And that's the deal my dear

Thereover, hereunder
You'll never have to wonder
We can always play by ear
But that's the deal my dear

Le ro le le lo le, Le ro le le lo le
Think out loud
Say it again

Le ro lo le lo le lo le
Tell me one more time
That you'll live
Lost in my eyes

Whenever, wherever
We're meant to be together
I'll be there and you'll be near
And that's the deal my dear

Thereover, hereunder
You've got me head over heels
There's nothing left to fear
If you really feel the way I feel 

LOVE

एक जोडीले आत्महत्या गर्ने निर्णय गरेछ र धरहरा बाट पहिला प्रेमीले हामफालेछ । त्यतिकैमा प्रेमिकाले आँखा बन्द गरेछ र भनेछ " माया त अन्धो हुन्छ " र फर्केर गईछ । यो देखेर प्रेमीले पनि यो भन्दै आफ्नो प्याराशुट खोलेछ " माया त कहिले पनि मर्दैन " ।

फेसबुक बन्द हुने हावा खबर नि पत्याएछन्

By Landscope Pill, on January 10th, 2011

खासमा गम्भीर कुरै हैन।

• अर्को ग्रहका यानले पृथ्वीमा यही वर्ष आक्रमण गर्ने।
• माइकल ज्याक्सनले आफू मरेको नाटक गरेका हुन्।
• आफ्नो आत्मा शैतानहरुलाई कसरी बेच्‍ने ?

आदि हावाहावा हँसाउने खबर राख्‍ने एउटा साइट विक्ली वर्ल्ड न्युजले एउटा त्यस्तै उट्पट्याङ्गे खबर छापेछ- आउँदो मार्च १५ तारिखदेखि फेसबुक बन्द हुने। त्यस्तै हावा खबर राख्‍ने साइटले यो खबर राखेको नयाँ कुरा भएन, नयाँ कुरा त यसले विश्वभर फैलाएको हल्ला पो भयो त। फेसबुक बन्द हुँदैछ भन्ने हल्ला फेसबुक र ट्विटरहरुमार्फत् विश्वभर यसरी फैलियो कि फेसबुक स्वयंले ‘ए बाबा, हामीले बन्द गर्न लागेका हैनौँ’ भनेर भन्नुपर्‍यो।

माया...............

linked By Kyamazzk.com.

."म रुपेश कहाँ पुगेर आउछु, केही जरुरी कुरा गर्नुछ । शायद दुई घण्टा जतिमा फर्किन्छु होला । " जीवनले आफ्नी श्रीमती ज्योतिलाई यति कुरा बताउदै मध्यान्हको चर्को घाममा सरासर हिड्यो । संयोगबश बाटैमा जीवनको रुपेशसँग भेट भयो । आवश्यक कुरा गरेर उ २० मिनेटमै घर फर्कियो । उ सरासर आफ्नो कोठामा आयो र ढप्काइएको ढोका ठेलेर भित्र पस्यो । तर त्यहा श्रीमती ज्योति र भद्रमान यौनक्रिडा गरिरहेका थिए । सो दृष्य देखेर जीवन किंकर्तब्यविमुढ भयो । आँखाहरुले धोका दिएको आभाष भयो । मनले केही ठोस् निर्णय लिन सकेन । सपना देखेको झझल्को भयो ।

अप्रत्याशित रुपमा जीवनलाई कोठामा देखेर दुबैजना सम्हालिए तर उनिहरु नग्न अवस्थामा थिए । शरीरमा कपडाको धरो पनि नभएकोले भुईमा थुपारेको कपडा लिन हात बढाउनु आगावै जीवनले भुइको कपडा टिपेर बाहिर आगनमा हुर्याइदियो । स्वास्नीको चर्तिकलाबाट हिनताबोध भएको जीवनको शरीरमा रिसको पारो उग्र भएर चढ्यो । आफुलाई साक्षात यमराजको रुपमा उभ्याएर हतारमा यौनपिपासुहरुले लगाउन बिर्सेंको ढोकाको आग्लो समायो अनी बम्क्यो - "थुईक्क रण्डी , कलंकिनी , यही जात्रा देखाउन मलाई अस्पताल लगी २-२ महिना सेवा गरेर बचाएको ? वेश्या , मलाई पहिल्यै घाँटी कसेर किन मार्न सकिनस र अहिले जिउदै मरेतुल्य बनाइस ?" उसले श्रीमतीलाई खुब भकुर्यो , कपाल जगल्ट्यायो , लात बजार्यो । रगतको भल बग्ने गरी हानेर थिलथिलो पार्यो ।

"गुहार गुहार ज्यान मर्न आट्यो, बचाउ!" आफुलाई समेट आईपर्नसक्ने प्रहारबाट त्रसित भएर भद्रमान सहयोगको लागि चिच्यायो । भुइँमा लडेर चित खाएकी ज्योति भने पानी पानी भन्दै बर्बराउन थाली । जीवनका हातखुट्टा निस्कृय भएर ज्योतिमाथि खनिन छाडे । भद्रमानले घरबाहिर कतै वन, जङ्गल, धारा, एकान्तस्थलमा जवर्जस्ती बलात्कार गरेको थिएन । त्यसैले जीवन भद्रमानमाथि जाइलागेन । आफ्नो घरमा मध्य दिउँसो त्यस्तो कार्य गर्नु सबै दोष स्वास्नीको थियो । स्वास्नीलाई त्यही अवस्थामा मार्न सक्दथ्यो तर उसले मार्न चाहेन, भोली कानुनी बन्धनबाट आफुमाथि आईपर्ने ब्ववधानहरुबारे उ पूर्ण परिचित थियो ।

उसले बिज्ञान बिषयमा पहिलो श्रेणीमा अमेरिकाबाट एम. ए. पास गरेको थियो । बिज्ञानका अनेकौ अनौठा र आस्चर्यजनक आविष्कारहरु गर्न सफल थियो जीवन । गरीब र जेहेन्दार विद्यार्थीको रुपमा छात्रबृत्ति पाएर अध्ययन गर्न अमेरिका पुगेको जीवनलाई राजनैतिक खिचातानीबाट छात्रबृत्ति समाप्त पारेर स्वदेश झिकाइएपछि उसका अध्ययनहरु पुरा हुन पाएनन । नयाँ अनुसन्धानको क्रम पनि आर्थिक समस्याले गर्दा त्यसै बिलाएर गएको थियो । जतिबेला जीवनलाई जागिर खान आजन्म अयोग्य घोषित गरिएको थियो, त्यति बेलादेखि नै बिज्ञानका अनुसन्धानात्मक आविष्कारहरु नगर्ने प्रण गर्दै किसान भएर गाँउमै जिन्दगी बिताइरहेको थियो ।

गुहारको शब्द सुनेर आएका छिमेकीहरु लाठा र मुग्रा बोकेर कोठा भित्र पसे तर त्यहाको दृष्य देखेर सबै चुपचाप रहे । ज्योति र भद्रमानको दिगम्बर भेषको अर्थ बुझ्न निमेषभर लागेन तिनिहरुलाई । थुइक्क 'अगतिनी नकचरी' भन्दै आगनमा मिल्काइएका कपडाहरु छिमेकीहरुले भित्र हुर्याइदिए ।

लुगा लगाएर भद्रमान बाहिर आयो , मानौ उ कुनै कालखण्डबाट बाँचेर आए जस्तो थियो ।उ चुपचाप अगाडि बढ्यो र केही क्षणमै अदृष्य भयो । उसको बारेमा कसैले कुनै टिप्पणी गर्ने आँट गरेनन किनभने उ गाउँको प्रतिष्ठित साहु ईन्द्रमानको छोरा थियो । त्यहा रमितेहरुको कुनै ठुलो मेला लागे जस्तै जात्रा थियो ।

"कस्ती अलच्छिनी रहिछ? यो गाउँको अब के इज्जत रह्यो र ? यो त गाउँकै कलंक हो, यस्तीलाई त वेष्यालय पठाउनुपर्छ । यसलाई गाउँमै रहन दिए हाम्रा छोरीचेली बिग्रन के बेर ?"- रमितेभित्रका नारीआवाजहरु गुण्जिरहेका थिए ।

"के गर्छस ए जीवने यो अलच्छिनीलाई ?"- पण्डित वेदनिधिको आवाजले कोलाहलपूर्ण बातावरणमा सन्नाटा छायो ।

- "के गर्नु नि अब यस्ती लबस्तरीलाई, छोड्पत्र गरिदिनुपर्‍यो, जोसुकैसँग मरोस ।"

"हो हो , जीवन नानीले भनेको ठीक हो , यस बेस्सेलाई त रण्डिकोठी पुर्‍याउनु पर्छ" - शुभद्रा बज्यैले आफ्नो तिक्तता पोखिन । पण्डित्नी आमाले आश्वासन दिदै भनिन - "यसलाई अबचाँही यो गाउँमा राख्नुचाँही हुन्न है , जीवन नानीको लागि कती चोखी कन्याहरु यही गाउँमा पाईन्छन ।"

"ठिकै त हो यसले गती छोडि भन्दैमा त्यसै बस्ने पनि कुरा त भएन नि , बिहे त गरिहाल्नुपर्छ" - मुखियानी आमैको राय थियो ।

"लौ साँझ पनि परिसक्यो , बिहान सबै भेला भएर छुटानाम गरिदिउँला " - पण्डित बाले सभा नै विसर्जन गरिदिए । "हात नछाडेस नि मर्ली" - पर पुगिसकेका पण्डित बाले जीवनलाई सम्झाए । अघिको बिशाल भिड सबै शुन्य भयो ।

आजसम्म कहिल्य भोकै सुतेको निवन्लाई थाहा थिएन । घरभित्र आगो र बत्ती नबलेको उसलाई सम्झना भएन तर आजको साँझ आगो बत्ती बलेन जीवनको घरमा , भोकै सुत्यो । कोल्टे फेर्यो , निदाउने प्रयास गर्‍यो , अहँ निदाउनै सकेन । भोको पेटले निन्द्रालाई भगाईदियो , उ कल्पनामा लिन भयो ।

"आखिर मलाई ज्योतिले किन ढोका दिई?" - प्रश्न उब्जियो ।

उ विवाह अगाडिको भुतकालमा प्रवेश गर्‍यो । एक-आपसमा गरेका प्रेम-प्रसंगका बाचाहरु र कसमहरु ताजा भएर आए उसको मानसपटलमा । "ज्योति, तिमीलाई त मैले आफ्नो बनाइसके, मन मन्दिरमा सजाइसके, तिम्रो अन्तिम निर्णय के छ ?" , "जीवन तिमीविना म एक पल पनि रहन सक्दिन, म तिम्रो साथ रहेर तिम्रो सुख दु:खमा साथ दिन चाहन्छु , तिम्रो प्रेममा म पागल हुन आँटिसकें" , "के यो हाम्रो प्रेम खुशी सधैंभरि रहला ? भोली तिमीले कतै धोका दियौ भने ?" यो प्रश्नसङै ज्योतिका आँखामा टिलपिल आँसु छचल्किएका थिए , त्यतिखेर उ निकै उदास देखिन्थी र भन्थी - "लाख-लाख कसम जीवन, यो कुरा म सपनामा पनि सोच्न सक्दिन । यो जन्म त के सात जन्मसम्म पनि म तिम्रै हुन चाहन्छु र तिम्रै हुँ ।"

विवाहित जीवनपछिका ज्योतिका खोटहरु केलाउने प्रयास गर्‍यो जीवनले । गहिरिएर सम्झियो । एक रत्तिभर उसको खोट भेटेन । उ सर्वगुणसम्पन्न थिई । बत्तिसै लक्षणले युक्त थिई । घर-व्यवहार, मान-सम्मान, स्वागत-सत्कार सबै ठीक थियो । गाउँलेहरु कुरा गर्दथे - "घर-परिवार त त्यस्तो होस् न जीवन र ज्योतिको जस्तो , खस्रो मसिनो केही छैन, साह्रै मिलेका परेवाको जोडीजस्ता ।"

जीवन नराम्रो सँग झस्कियो - "आखिर किन भद्रेसँग सल्कीइ त ?" उसले कुनै निर्णय निकाल्न सकेन , मस्तिष्क भारी भएर आयो । कतै ज्योतिलाई डरलाग्दो बाध्यता पो आईलाग्यो कि ? मलाई किन बताईन ? त्यस्तो अवस्था भएमा बताउने मौका पाईन कि ? पछि बताउने थिई कि ? जीवनको मनमा प्रश्न माथि प्रश्न उब्जियो - "त्यस्ती पतिव्रता नारी थिई , पक्कै दालमा केही कालो छ । " उसले अहिल्य गएर ज्योतिलाई वास्तविकता सोध्ने विचार गर्‍यो - "मेरो नजरमा ज्योति निर्दोष ठहरिई भने ?" उ पुन नराम्रो सँग झस्कियो , यहाँको समाज, गाउले, दिउसोका रमिते, भोलि ज्योतिलाई पुन आँफैले अपनाउनुपरेमा आफुउपर हुने छिछी र दुरदुर, सबैका मुखबाट निक्लिने व्यंग्यवाण आदि कुरा मनमा उब्जेकाले उ द्विविधामा पर्‍यो ।

मद्यरातमा अचानक उठेर उसले बत्ती बाल्यो । ज्योति लडेको ठाउँमा गयो । ज्योति एउटा निर्जिव काठको मुढा लडेझै भुईमा लडेकि थिई । शायद थिलथिलो भएको शरीरलाई विश्राम दिनको निमित उसका आँखा बन्द थिए । जीवनलाई स्वास्नीको माया उर्लेर आयो । उसलाई अहिल्यै गम्लङग अँगालो हालौ जस्तो भयो । आँखाबाट तपतप आँसु चुहिए । जीवन एउटा कोठामा गयो, जहाँ उसले आफ्नो अध्ययनको क्रममा केही अपूर्ण आविस्कारहरु थन्क्याएको थियो ।

बिहानै देखी जीवनको घरमा मानिसहरुको चहलपहल बढेको थियो । युद्द जितेको सिपाहीजस्तै सबै प्रसन्न मुद्रामा थिए । सयौं संख्यामा विवाहित महिला र पुरुषहरु उपस्थित थिए । बिसौं जना कुमारी केटीहरु आगनको केही पर गुनगुन गरिरहेका थिए । आगनको विचमा ओछ्याइएको राडिमा पण्डित बा, मुखिया, बहिदार, खड्का दाजु आदि लेखापढी गर्न बसेका थिए ।

"लौ अब काम कुरोतिर आउँ हैन ?" कागज कलम निकालेर चश्मा मिलाउदै गरेका पण्डित बाको आवाजले वातावरण शान्तमय बनाइदियो । उनले सबैको ध्यान केन्द्रित गर्दै भने - "देख्दिन नि नकचरिलाई, भित्रै मरेकी छ् लवस्तरी?" जीवनले भित्र गएर एक निर्जिव डोरी ताने सरह ज्योतिलाई घिसारेर ल्यायो । ज्योति थचक्क पिंढीमा बसी, अपराधिनी भएर, ढलपल ढलपल गर्दै भुँई हेरेर, उदास र कुरुप अनुरार लिएर । "हिजोदेखी ज्योति समाजमा अनुहार देखाउन लायक छैन , यस्ती पतित आईमाइको अनुहार एकाबिहानै हेरेमा अगति परिन्छ बुझ्यौ ?" - ८० बर्षिया बुढी हजुरआमाले आफ्नो तिक्त भाव पोखिन ।

"यस्तो लोग्नेलाई जिउदै मरेतुल्य पारी लवस्तरिले" - पण्डित्नी आमाले आफ्नो विचार व्यक्त गरिन ।" खडकिनी भाउजु भने यसरी बर्बराइन - "यसले त कति नाठा खेलाई खेलाई, हिजो मात्र भेटेको र पो, बरु गर्भमै तुहिनु नि ।" "अब चाँहि यो गाउँको ईज्जत रहेन" -वहिदार्नी बम्किईन ।

"सुनिस पापिनी समाजको कुरा ? ८० बर्षिया हजुर आमालाई कती घृणा उब्जेको छ तँदेखि ? तेरो व्यहोरादेखि । पण्डित्नी आमा पनि कती चिन्तित हुनु हुन्छ , अब हाम्रा छोरीचेली पनि बिग्रलान भनेर , थुक्क मोरी !" जीवनले ज्योतिको मुखैमा थुकिदियो । प्रतिकारको प्रश्न थिएन । देब्रे हातले आफ्नो अनुहारको थुक पुछी ज्योतिले । जीवनले ज्योतितिर हेर्दै भन्यो - "हेर, यो गाउँका आमा, दिदिबहिनी, छोरीचेलीहरु कती पवित्र, चोखा, निष्कलंक र पतिव्रता छन । आफ्नो लोग्नेको सतित्वमा कती अडिग रहेका छन , तँ रण्डीलाई अहिल्यै देखाइदिन्छु ।"

"जीवन डौडेर घरभित्र पस्यो । उ आफ्नो अधुरा आविष्कारहरु राखेको कोठामा गएर एउटा टेलिभिजन जस्तो यन्त्र हातमा बोकेर आयो । गोजिबाट २ जोडी ब्याट्री निकालेर यन्त्रमा लगायो । यन्त्रको स्क्रिन उज्यालो भएर आयो । यन्त्रलाई सबैले देख्ने गरी राख्यो र ज्योतिलाई तानेर उसका दुबै हात दुईटा एरिएलमा छुवायो ।

अचम्म, घोर अचम्म, स्क्रिनमा जीवनको तस्विरका साथ साथै भद्रमान र ज्योतिको आपत्तिजनक तस्विर देखियो । तुरुन्तै खडकीनि भाउजुको काखमा बसेकी ३ वर्षकी बच्चीलाई तानेर यन्त्रमा त्यसरीनै छुवाइदियो, जसरी त्योतिलाई छुवाएको थियो । स्क्रिनमा केही पनि देखिएन, स्क्रिन कालो भएर गयो । त्यहाँ कुनै मानव आकृति देखिएन ।

"देख्नुभो समाजका सबै यो यन्त्र नारीको सतित्व जाँच गर्ने यन्त्र हो । धेरै समय र परीश्रम लगाएर मैले बनाएको हुँ । जसलाई आज बिहान मात्र पूर्णरुपले बनाइसकेको हुँ । यहाँ भद्रे देखियो, कारण यो रण्डी भद्रेसँग सल्केकी थिई । पचासौ बर्ष अघिदेखीको आकृति आउछ यो यन्त्रमा । नारी जतिजना सँग सल्किएकी हुन्छे, त्यती जनाकै आपत्तिजनक तस्विर उतारिदिन्छ यो यन्त्रले । कसैले धोका दिन सक्दैन यस यन्त्रलाई" - जीवनले सबैलाई यन्त्रको वास्ततिकता बतायो ।

"ल हजुरआमा, तपाईं यो यन्त्र छोएर आफु पतिब्रता भएको प्रमाणित गरिदिनुहोस् त हेरुन सबैजना" - जीवनले ८० वर्षिया वृद्दाको हात तानेर यन्त्रमा छुवाउन खोज्यो ।

"ए बाबु मलाई त पिसाबले च्यापेको छ, गएँ है" - कुनै पहललानको जस्तो बल निकालेर जीवनको हातबाट आफ्नु हात खुस्काएर हजुरमामा हिडिन ।

- "पण्डित्नी आमा तपाईं आउनुहोस् त ।"

"हत्तेरिका केटाकेटीहरुलाई स्कुल पठाउनुपर्ने, हतार भयो" - पन्डित्नी आमा पनि फालहालिन ।

"भैसीलाई खोले पकाउनुपर्ने" - खडकिनी भाउजु पनि लुसुक्क निस्किन ।

"मुखियानी आमा, तपाईं आएर छोइदिनुहोस् त" - जीवनले आग्रह गर्‍यो ।

"ला मैले त मुलढोका नलगाइ पो आएछु" - मुखियानी फट्फटाइन ।

"बाच्छो छोडेको थिएँ, ला ! मैले त बाध्नै पो बिर्सेंछु" - बहिदार्नी पनि टाप कसिन ।

"यो लोग्नेस्वास्नीको आपसी कुरा के हेरिरहनु" - यन्त्रको एरियल छुवाउन ल्याइहाला कि भन्ने डरले सुशिला गुरुआमा पनि सुईँकिईन ।

केही क्षणमै सबै नारीहरु एक-एक बहाना बनाउदै चिप्लिए । माथिल्लो पट्टी बसेका पुरुषहरु कोही छैनन, चश्मा नलागाए आँखै नदेख्ने पण्डित बा र लौरो नटेकी हिंड्नै नसक्ने वहिदार बा पनि चश्मा र लौरो छोडेर कता हुईँकिए ? सबै बुझ्यो जीवनले, नबुझ्ने कुरा पनि थिएन । उ महान विद्वान बैज्ञानिक थियो । "के यि सबै नारीहरु ..." - जीवनले बिचार गर्‍यो ।

त्यत्रो बिशाल भिड सबै शुन्य थियो, थिए त जीवन, ज्योति र यन्त्र । ज्योति उदास भएर पिंढीमा बसिरहेकी थिई । ज्योतिलाई च्याप्प समाइ खाट्मा लगेर सुताइदियो । तातो दुध उमालेर १ गिलास खान दियो - "यो दुध खा" "तपाइ पनि खानुस्" - ज्योतिको कुनै ब्यङग थिएन । पछि खान्छु भनेर केही झर्किदै भुईँमा थ्याच्च बस्यो जीवन । ज्योतिले भनी - "माथी खाट्मै बस्नुभए ... ।" बोली पुरा हुन नपाउदै जीवनले भन्यो - "पर्दैन" । बलिरहेको आगो चुलोमा सार्यो । हिजोकै बासी पानी हालेर डेक्ची बसायो अनी चामल केलाउन लाग्यो । "के जान्नु हुन्छ र भात पकाउन ?" - उताबाट ज्योतिको श्वासमात्रको आवाज आयो । "चुपचाप सुतिराख म जान्दछु" - जीवनले आवश्यकता भन्दा चर्को स्वर गर्‍यो । उसले थालमा भात पस्किएर लिएर गयो ।

- "उतै गएर खान्छु नि ।"

- "सक्दिनस ।"

गिलासबाट पानी तानेर जीवनले ज्योतिको हात धोइ दियो । "तपाई पहिला खानुस् न" - ज्योतिले आफु पत्नी भएको महसुस गराई ।

पछि नै खान्छु भन्दै बटुकिमा दही, नौनिको डल्लो, अचारको पित्को हालेर जीवनले ज्योतिलाई भात खुवायो । "भाँडा त म आँफै माझ्छु है" - ज्योतिको आवाज आयो । "सक्दिनस ढल्किराख न ।" - भाडा मस्काउदै जीवन करायो ।

"म केही समय पछि आउछु सुतिरहनु, बाहिर ननिक्लनु, खाटमुनी चुठुवा राखीदिएको छु ।" ज्योतिलाई यती कुरा भनी ढोका ढप्क्याएर जीवन कतै हिड्यो । साँझ पर्न लागेपछि मात्र हातमा धेरै जडिबुटीहरु लिएर आयो । साँझको खाना खाए पछि मनतातो तेल लिएर ज्योति सुतेको ठाउँमा गयो । ज्योतिको शरीरमा मालिस गर्दै जीवन बोल्यो - "यो झोल घट्घटी पि, यसले दुखाई निको हुन्छ, रगत बडाउछ, तागत दिन्छ, घाऊ पुरिन्छ, कपाल उमार्दछ ।" जीवनले ज्योतिलाई सम्झाई बुझाईइ जडिबुटी, झोल, ओखतिहरु खुवायो । निकै बेर्को मौनता पछि जीवनले शान्ती भङग गर्दै सोध्यो - "आखिर तैले किन त्यसो गरिस ? मलाई किन धोका दिईस ?"

- "बाध्यताबश ।"

- "त्यस्तो बाध्यता के थियो ?"

- "तपाईको जिन्दगी बच्चाउन, तपाईंलाई मर्न नदिन ।"

- "कसरी ?" जीवन स्वास्नीको निश्छल भाव सुन्न उत्सुक भयो ।

- "तपाई बिरामी भएर अस्पातल पुर्याएपछि थाहा भयो, तपाईंको कालेजो बिग्रिसकेको छ र तुरुन्त अप्रेशन नगरे बाँच्न मुस्किल छ । अप्रेशन गर्न आवश्यक रु ३० हजार जम्मा गर्न नसक्दा यस्तो अवस्था आईलाग्यो ।"

- "त्यो त दुईमहिना अगाडिको कुरा हो ।"

- "त्यस अपराधीले शर्त राखेको थियो ।"

- "कस्तो शर्त ?"

- "उसले ३० हजार दिए बापत मलाई भनेको समय र स्थानमा म उपस्थित हुनु पर्ने र जम्मा दश पटक यस्तो गर्नु पर्ने बाध्यता खडा गरेको थियो ।"

- "मलाई किन बताइनस त ?"

- "अझ अर्को शर्त पनि थियो, मैले एक पटक पनि नामन्जुर गरेमा ३० हजारको ६० हजार तिर्ने गरी कागज गराएको थियो र नामन्जुर गरेमा सार्वजनिक बेईज्जत गर्न भनी प्रथम पटकमै मेरो केही नग्न तस्विर खिचेको थियो । मैले यसै कारणले बताउन सकिन । हिजो दिउसो दशौ पटक थियो । कागज र नग्न फोटो च्यातिएको दिन, अनि म मुक्त भएको दिन पनि हिजै थियो । च्यातिएका कागज र फोटोहरु उ त्यही छन ।"

- "अनि मलाई मर्न दिनु पर्दैन त ।"

- "तपाईको जिन्दगी बाँच्छ भने म कलंकित, तिरस्कृत र अयोग्य भएर आफ्नो शरीर समेत गुमाउन चाहन्छु । हजुरकै मायाले मैले यो सबै गरेको हुँ । धोका दिने ईच्छा थिएन ।" जीवनले ज्योतिलाई कसेर आफ्नो बाहुपासमा लियो " तँ पतित, कलंकिनी केही भएकी छैनस । मेरो नजर त के, यो गाँउ र समाज सबैको नजरमा पवित्र र चोखी छेस, पवित्र सिता र देवीजस्तै । जीवनले पनि आफ्नो गलाको हृदयबाट आएको हिक्कालाई थाम्न सकेन र असिम मायाले गर्दा ज्योतिलाई धेरै बेरसम्म चुमिरह्यो...................................